igo wita wszystkich

igo

Witam wszystkich, konto założyłem dosyć dawno temu, ale jak to bywa u ludzi takich jak ja tzn. z cholernie słomianym zapałem, euforia minęła, a o forum zapomniałem. Na szczęście przypomniałem sobie hasło, i nowego konta zakładać nie musiałem. Mój nick to pewna wariacja na temat mojego przezwiska, które mam już niezmiennie od prawie 13 lat.

Skąd jesteś, czym się zajmujesz i pasjonujesz oraz ile masz lat?

Pochodzę z Kielecczyzny. Mam 19 lat i jestem w klasie maturalnej Technikum Samochodowego. Kocham auta, w szczególności te stare. Uwielbiam Rock'N'Rolla (we wszystkich jego odmianach), a także bałkańskie brzmienia. Swoją przyszłość długi czas wiązałem z fotografią artystyczną albo reportażową, lecz z powodu wcześniej wymienionej jednej z moich cech (której serdecznie nienawidze) wszystko legło w gruzach, a aparat na który zbierałem chyba z rok lezy gdzieś w szafie. Mam duszę artysty, lecz moje lenistwo nie pozwoliło mi jeszcze nigdy znaleźć swojego talentu, dlatego męczę się tam gdzie jest potrzebny umysł ścisły. A studia jakie planuję w tym momencie to geografia.

Jak dotychczas sobie radziłeś z kobietami?

Raczej słabo, albo bardzo słabo. Podejście do nieznajomej kobiety to dla mnie do niedawna było totalnym mission impossible. Od zawsze mam problemy z poznawaniem nowych ludzi (nie tylko kobiet), wręcz mógłbym to nazwać fobią społeczną. Na imprezach zwykle podpieram ściany z piwem w ręku, i najbliższą grupką znajomych. Na parkiet czasem wyjdę, ale nie sprawia mi to przyjemności i dziewczynom z którymi tańcze też nie. Od kąd pamiętam jestem nieśmiały i zamknięty w sobie. Dobry kontakt mam z kilkoma dziewczynami, ale są to osoby które znam dłużej i traktuje je jako kumpli, jestem przy nich naturalny, towarzyski i dowcipny (względnie). Zakochany byłem raz w życiu, to było chyba gimnazjum, teraz wiem że Ona też coś do mnie czuła, lecz ja wtedy bałem się zrobić cokolwiek, powiedzieć co czuję. Tłumaczyłem sobie że, boje się związku, że nie jestem gotowy, ale teraz wiem że to tak naprawdę był strach przed samym sobą, strach przed skrzywdzeniem mojego ego. Mieliśmy potem kontakt ze soba dosyć długo, ale nigdy nic nie powiedziałem. Leczyłem sie chyba ze trzy lata.

Od kogo dowiedziałeś się o PUA?

Trafiłem tutaj zupełnie przypadkowo, marnujac jak zwykle czas w sieci.

Od jak dawna się tym interesujesz i jak oceniasz swoje aktualne umiejętności?

Ciężko to powiedzieć, PUA zainteresowało mnie, już nie pamiętam ale chyba ze trzy lata temu, lecz jakiekolwiek porady zacząłem wprowadzać w życie może trzy miesiące temu. Moje dotychczasowe podejścia były po prostu słabe, nie licząc pierwszego które było totalnie fatalne. Teraz jest juz trochę lepiej, zaczynam panować nad swoimi nerwami, nie probuje ich eliminować tylko się z nimi dogadać, zaakceptować ale olewać. Podejścia były słabe, ale żadnego z nich nie żałuję, raczej jestem szczęśliwy, że po raz kolejny nie przegrałem sam ze sobą, bo zlewki nie traktuje jako porażki, ale (może to dziwnie zabrzmi ale naprawde tak jest) jako trudne ale dające radość ćwiczenie, na mojej drodze do bycia lepszym. Sam siebie jestem pod wrażeniem że sie nie dołuję, lecz mam wrażenie bycia silniejszym. Zaczynam nie lubić swojej strefy komfortu.

Jakie są Twoje cele związane z PUA?

Moim celem na razie nie jest, to aby zostać super podrywaczem. Póki co chcę się nauczyć wychodzić ze strefy komfortu, nabrac odwagi i pewności siebie (która jest zrównana z ziemią) i przestać się przejmować opiniami innych, będąc wychowanym w ciągłym strachu przed tym co powiedza ludzie jest to naprawdę trudne. A także dostać jakieś podstawowe podpowiedzi jak sobie z tym kwiatem radzić. Związek, może kiedyś, na razie chyba nie chciałbym nawet, albo to moje kolejne podświadome wytłumaczenie aby pozostać w strefie komfortu.

Pożyjemy zobaczymy, jak upadniemy to wstaniemy, świat się nie kończy... ja pierdziele chyba jednak tak za trzy godziny 21.12.12, chyba jednak trochę za późno się obudziłem.